De Arbeitseinsatz
door Karel Berkhuysen
De Arbeitseinsatz, oftewel de arbeidsinzet, vond aanvankelijk plaats via de Nederlandse arbeidsbureaus. Zij hadden allerlei dwangmiddelen om met name werklozen te ronselen om in Duitsland te gaan werken. Nadat eind 1941 de Duitse kansen door geallieerde successen slechter werden, werd het beleid gewelddadiger. Bedrijven werden uitgekamd, jonge mannen jaargangsgewijs opgeroepen en ten slotte vonden razzia's en klopjachten plaats.
VOLGT
Meer dan 10 miljoen buitenlandse dwangarbeiders verbleven tussen 1939 en 1945 in Duitsland en de door Duitsers bezette gebieden. Ruim een half miljoen van hen waren Nederlanders. Als gevolg van slechte huisvesting, gezondheidsproblemen, arbeidsongevallen of bombardementen kwamen er, naar schatting van het Rode Kruis, 30.000 landgenoten om het leven. Een onbekend aantal kwam terug met blijvend lichamelijk of psychisch leed.
verwijten
VOLGT
Op 28 februari 1941 kondigt rijkscommissaris Seyss-Inquart de verordening af
betreffende de verpichting tot het verrichten van diensten en de beperking ten aanzien van het veranderen van betrekking
. Deze verordening, geheel in strijd met het volkenrecht, vormt de basis voor de arbeidsinzet in Nederland, de verplichte tewerkstelling in nazi-Duitsland en de bezette gebieden, oftewel de Arbeitseinsatz.
