Veel foto’s van Jan Massink zijn ook op deze website te zien. Talloze waren nog niet eerder gepubliceerd. Ze maken deel uit van een fotocollectie die na zijn overlijden aan het toenmalige Streekarchivariaat Achterhoek* is geschonken. De collectie wordt tegenwoordig beheerd door het Erfgoedcentrum. SDH is het ECAL dan ook dank verschuldigd voor het beschikbaar stellen van de foto’s.
In het Informatie- en Documentatiecentrum Loolaan zijn structureel al veel van Massinks foto's te zien. Echter, de collectie is dusdanig groot (900 foto's) dat een expositie in 't Brewinc meer dan gechtvaardigd is.
Jan Massink werd na zijn rechtenstudie leraar aan het Doetinchems Lyceum. Daar doceerde hij staatsinrichting, recht en economie. Velen kennen hem dan ook nog als meester Massink. Daarnaast was hij medeoprichter van de volksuniversiteit in de stad en vice-voorzitter van de Doetinchemse Amateur Fotografen Club (DAFC). Fotograferen en filmen waren immers zijn grote passie. Dat deed hij waar hij maar kon. Bijvoorbeeld tijdens zijn talloze buitenlandse fietstochten. Want ondanks een handicap aan een been, fietste hij half Europa door. Met het foto- en filmmateriaal hield hij na thuiskomst vervolgens kleurrijke lezingen.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog beschikte hij blijkbaar over voldoende filmrolletjes, want ook toen bleef hij volop fotograferen. Voornamelijk als hij met zijn fiets onderweg was. Al kort na de Duitse inval toog hij bijvoorbeeld naar De Grebbeberg en de Utrechtse Heuvelrug. Daar, maar ook onderweg, maakte hij talloze foto’s over de verwoestingen die hij aantrof.
Het overgrote deel van de foto´s die Jan Massink tijdens de Tweede Wereldoorlog maakte, is haarscherp en van uitzonderlijke kwaliteit. Daarnaast zijn ze bijzonder vanwege datgene wat ze laten zien. In veel gevallen betreft het alledaagse dingen. Nu, decennia na de oorlog, blijkt dat de kracht van de collectie. Want vooral op die manier is te zien hoe de doorsnee burger de bezetting beleefde. Daaronder diverse foto’s die Massink heimelijk maakte door een knoopsgat in zijn jas, want de Duitsers stelden het niet altijd op prijs als hun activiteiten werden vastgelegd.
Jammer genoeg ontbraken van de meeste foto’s de bijschriften. Slechts zelden stond er met potlood een aantekening achterop. Het was dan ook vaak een puzzel om te achterhalen wat er op de foto te zien was en waar en wanneer die was gemaakt. Temeer daar hij ook vele foto’s buiten Doetinchem heeft gemaakt.
Ook maakte hij talloze foto’s van en vanuit zijn woning aan de Notenlaan. Een markant wit huis aan het einde van het laantje dat er tegenwoordig nog net zo staat als toen. Op die manier legde hij onder meer talloze luchtgevechten vast en diverse gebeurtenissen rond die woning. Het betreft zaken die vrijwel elke inwoner van de stad heeft gezien of ervaren. Vandaar dat de foto’s juist voor hen zo herkenbaar zullen zijn.
* Het met het Staring Instituut gefuseerde huidige
Erfgoedcentrum Achterhoek en Liemers.
