Wim Scheerder



De negenjarige Wim Scheerder woonde met zijn ouders en acht broertjes en zusjes in de Boliestraat. Ze runden er een bakkerij die bekend stond vanwege de lekerste honingkoek van de stad. Tot Britse bommen op 21 maart 1945 hun woning trof.



De lekkerste honingkoek



Toen op woensdagmiddag 21 maart de bommen vielen, werd vooral de Boliestraat zwaar getroffen. Een van de panden betrof de woning en de bakkerij van de familie Scheerder. In een fractie veranderde het leven van Wim Scheerder.
"Mijn moeder Dora en ik waren thuis, we zaten in de woonkamer. Nee, we hadden geen bescherming gezocht, omdat er geen luchtalarm was. We hoorden geen sirenes, geen enkele waarschuwing."
Een bom legt het pand in puin. Wim heeft geluk, maar als de stofwolken zijn opgetrokken kan hij zijn moeder nergens vinden. Ze blijkt te zijn geraakt door een balk die haar nek breekt.
"Ik heb mijn moeder niet meer gezien. Ik was in shock, weet ik nog. Mijn vader Anton en een broer van mij zaten op dat moment bij de kapper, bij ons om de hoek. Bij het bombardement kwam de kapper ook om, maar mijn vader en broer overleefden het."
De dood van de 49-jarige moeder Scheerder is een schok voor het hele gezin, maar de achtergebleven familieleden moeten verder.
"Mijn vader was in een klap zijn huis, zaak en vrouw kwijt. Maar hij kreeg binnen een maand al een noodwinkel in de Hamburgerstraat aangewezen, zodat hij verder kon. Zijn overlevingsdrang was groter dan zijn verdriet", herinnert Wim zich.
"Een maand na het bombardement opende mijn vader een tijdelijke zaak op het Julianaplein. Niet lang daarna betrok de familie het pand Hamburgerstraat 15 en werd de zaak weer opgebouwd. Nieuwbouw volgde in de Boliestraat in 1950. Als eerste in de straat opende hij vervolgens zijn zaak."
Jaren later hoort Wim tot zijn ontsteltenis, dat in de noodwinkel waar zijn vader terecht kon eerder een joodse banketbakkerij gevestigd was.
"Die winkel bleek van een familie te zijn geweest die is afgevoerd en vermoord in Treblinka."