Daarom werd in allerijl besloten dat Alie Stoltenborg (17 jaar, dochter van ’t echtpaar Stoltenborg-Albers en dus een kleindochter van Opa Albers) het viertal - eveneens op de fiets - zou volgen, hetgeen haar ook gelukte. Ze wekte nog wel enig opzien bij de Zwarten, die haar in de buurt van Gaanderen dan ook vroegen wat ze in haar schild voerde… Ze antwoordde hen dat ze een boodschap in Doetinchem moest doen…
Te Doetinchem aangekomen verdween het viertal in een huis aan het Julianaplein (1). Alie stelde zich ergens in de buurt op, in afwachting tot Opa en Gries weer naar buiten zouden komen… Maar dat gebeurde maar steeds niet. Na enige tijd belde ze maar eens aan en vroeg ze de overvallers wat er met Opa en Gries ging gebeuren…, maar ze kreeg geen antwoord… Hierop besloot ze naar oom Gerrit Albers aan de Terborgseweg te gaan en hem om raad te vragen. Ome Gerrit ging direct met haar mee en vroeg op het bekende adres ook weer naar Opa Albers en Gerrit Gries, en toen kregen ze te horen dat beiden naar de Kruisberggevangenis waren overgebracht, maar dat ze (de vragenstellers) daar niets te zoeken hadden. Ze besloten dan ook om vooreerst maar weer huiswaarts te keren… Bij hun aftocht zagen ze de fietsen van Opa en Gries nog tegen de woning staan; die hebben ze dan ook maar gauw meegenomen…
Met dat relaas kwam Alie ’s middags weer in Silvolde aan …
Ze kon niets positiefs over de lotgevallen van Opa en Gries melden, en ze kreeg er te horen dat Gerrit Breukelaar van de Bergstraat ook nog opgehaald was.
Nu werd besloten dat mevrouw Dora Stoltenborg-Albers en de heer Jan Breukelaar (vader van Gerrit Breukelaar) naar de Kruisberg zouden gaan om te trachten de mannen vrij te krijgen. Zo gezegd, zo gedaan, maar daar aangekomen, werden ze nauwelijks te woord gestaan… Na een paar uur kwamen ze onverrichterzake weer in Silvolde terug.
Wat zou het lot van Opa Albers, Gerrit Gries (2) en Gerrit Breukelaar zijn of worden?
’t Is nog de vraag of men er zich in Silvolde al wel van bewust was dat de bezetter een groot deel van de gevangenen in de Kruisberg als ‘Todeskandidaten’ aangewezen had… Als ergens een sabotagedaad gepleegd was dan veroorloofden de Duitsers zich om een aantal van deze gevangenen voor het vuurpeloton op te stellen; dit in de verhouding 1:10: voor 1 gevallen Duitser: 10 Nederlanders!
Hoe dan ook: de dagen kropen tergend langzaam voorbij: vrijdag 23 februari, zaterdag 24 februari, zondag 25 februari, maandag 26 februari, dinsdag 27 februari, woensdag 28 februari, donderdag 1 maart, vrijdag 2 maart…