Televisie-uitzending
Joe Segal verliet zijn school toen hij veertien jaar oud was. Hij ging vervolgens langs de deur om vis te verkopen. Enkele jaren later nam hij dienst in het leger. Hij belandde met zijn eenheid De Calgary Highlanders via Normandië, België, Zeeland (De Slag om de Schelde) en het Duitse Reichswald (Operatie Veritable) in maart 1945 (via de Rijnoversteek bij Wesel) in de Achterhoek.
Deze tocht beschreef hij in 2020 nogmaals in het Canadese televisieprogramma
75 Years later; the sound of freedom,
een programma met muziekoptredens van het Vancouver Symfonieorkest en Phion, het Philharmonisch Orkest Oost Nederland.
Het programma werd afgewisseld met getuigenverhalen van Canadese militairen en naar Canada geëmigreerde Nederlanders. Daarin vertelde Segal onder meer hoe hij tijdens de gevechten in Doetinchem vanwege Duitse beschietingen plotseling in een kelder moest schuilen en hoe daar zijn vriend Walter Edward Brown dodelijk door een granaatscherf werd getroffen.
Toen het programma door Omroep Max ook op de Nederlandse televisie werd uitgezonden, zagen ook vrijwilligers van Stichting Doetinchem Herdenkt (SDH) hoe Segal zijn verhaal vertelde. Zij kenden dat verhaal echter al. Van meerdere kanten zelfs: uit archieven en uit de dagboeken van de Doetinchemse verzetsvrouw Iet Gerritsen omdat haar zus Janny ook in kelder van Aurora zat.
Iet Gerritsen
Iet maakte deel uit van een verzetsgroep die aangesloten was bij het Bureau Inlichtingen. Na een inval op 31 januari 1945 in haar ouderlijke woning door tien SD’ers werd ze vijf weken door de Sicherheitsdienst in De Kruisberg gevangengehouden.
Hoe het Joe Segal na de oorlog verging en of hij nog leefde, was bij SDH niet bekend. Dat bleek pas uit de televisie-uitzending.